Jakkolwiek ograne by to nie było, końcówka roku i początek nowego skłaniają - przynajmniej mnie - do podsumowań i przemyśleń. Ponieważ traktuję tego bloga jako swoisty pamiętnik, chciałabym, aby został tu jakiś ślad po tym treściwym dość fragmencie naszego życia, jakim był rok 2019, jak i o tym, co wydarzyło się przez ten czas w mojej głowie.

Dla nas jako rodziny był to kolejny rok wielu podróży. Pisałam już o naszej wyprawie do Grecji oraz Rumunii (szczególnie ta druga była dla nas nowym doświadczeniem), ale więcej o naszych wojażach w poprzednim roku będzie przy okazji kolejnego wpisu. W tym poście chcę skupić się na czymś innym. Gdyż dla mnie był to przede wszystkim rok inspiracji. Tak, tak bym go nazwała. Żaden inny czas w moim życiu nie przyniósł mi chyba tak wielu ciekawych znajomości (mam na myśli te wirtualne - za to chwała internetowi, to nie jest wyłącznie samo zło) i wynikających z nich przemyśleń, które - wiem to już teraz - wniosą zmiany w moje życie.

Pisałam ten post w zasadzie od połowy stycznia. Dużo w nim wątków i refleksji i ciągle zastanawiałam się, jak to wszystko przedstawić, żeby było w miarę spójnie. I w ostatniej chwili postanowiłam wywrócić jego strukturę i zacząć od tego, co miało pierwotnie być gdzieś w środku. Myślę, że ostatecznie pozwolę mu być swobodnym strumieniem moich inspiracji i rozważań.

Zacznę zatem od tego, że

"świadomość" to moje słowo klucz roku 2019.

Bo ja w roku 2019 na pewno zaczęłam żyć bardziej świadomie. Zaczęłam czytać trochę inne książki, powoli uczę się wsłuchiwać w siebie. I nie mogę nie wspomnieć o wielkim źródle inspiracji, jakim stały się dla mnie podcasty. To było moje odkrycie ubiegłego roku - zarówno jako forma, jak i to, że "poznałam" wiele ciekawych osób i wysłuchałam tylu wartościowych treści, że były momenty, że głowa mi buzowała od przemyśleń, pomysłów, emocji czy chęci natychmiastowego podzielenia się z kimś tym, co właśnie usłyszałam.

Podcast "O zmierzchu"

Ciche wewnętrzne przetwarzanie tego, co się dzieje. Namysł, refleksja, wglądy, czas który przeznaczamy na przetrawienie ważnych rzeczy. To też czas, w którym pozwalamy naszym myślom błądzić, nie wymyślamy nowych rzeczy, czas, kiedy pozwalamy naszej wyobraźni pracować na jej zasadach, nie stymulując jej. To takie odżywianie psychiki na spokojnym biegu.

W wielu miejscach powyżej prawie dosłownie cytuję Martę i tu też sobie pozwolę, bo to podsumowanie jest świetne:

Dobre zarządzanie swoją energią, pozwalanie sobie na regenerację i odpoczynek, rozsądne gospodarowanie zasobami przynosi zdrowe szczęśliwe życie i pomaga w osiąganiu celów w sposób zrównoważony, nie niszcząc sobie zdrowia i nie niszcząc relacji.

Tak więc dbanie o siebie to nie jest luksusowe SPA i zakupy, tylko budowanie takiego życia, od którego nie trzeba nieustannie uciekać.

I niech to będzie nasze motto na 2020!

Lecimy dalej. Moja inspiracja numer dwa:

Podcast "Muda Talks"

Ogólnie dziewczyny rozmawiają o zrównoważonym rozwoju, o zagadnieniach związanych z circular economy, o życiu w duchu zero waste/ less waste. O czym słuchałam u dziewczyn i jakie tematy zrobiły na mnie duże wrażenie? A m.in. o drugim życiu ubrań, o tym, jak walczyć ze smogiem, o tym, jak organizacje międzynarodowe starają się powstrzymać kryzys klimatyczny, jak szkodliwa jest przemysłowa hodowla mięsa, jak mikroorganizmy mogą zastąpić plastikowe opakowania. Masa super ciekawych tematów i niesamowicie mądrych gości zapraszanych do audycji!
Bo nie dało się nie żyć w roku 2019 informacjami o tym, co dzieje się z klimatem i z naszą planetą. Zmiany klimatyczne są faktem. Nie rozwijam wątku, bo jest w internecie wiele kompetentnych miejsc, gdzie można zdobyć wiedzę w tym temacie. Myślę, że wielu z nas stawia sobie w obliczu tych zalewających nas zewsząd złych wiadomości pytanie: a co JA mogę zrobić? Część z nas oczywiście powie: "Jest już i tak za późno", "Czym są moje działania w porównaniu z wpływem na środowisko korporacji/ Chin/ przemysłu?" No niby tak, nie da się nie zaprzeczyć. Absolutnie zgadzam się na przykład, że presja związana z opakowaniami z tworzyw sztucznych powinna być wywierana przede wszystkim na ich producentów, a nie na konsumenta końcowego. Szukanie ratunku dopiero i tylko na naszym poziomie jest błędem. Ale z drugiej strony nie mam wątpliwości, że świadomość i odpowiedzialność ekologiczna powinna być na każdym etapie. Usłyszałam jakiś czas temu (i również w którymś z podcastów) pewne zdanie, które fajnie pokazuje to, co każdy powinien zrozumieć, aby dokonała się zmiana:

"Milion składa się z groszy"

Tak! Jeśli wszyscy to sobie uświadomimy, zmiany będą możliwe.

Tak więc co JA mogę zrobić? Zwracam uwagę na to:

- co mam na talerzu i jak wytworzenie tego wpłynęło na środowisko
- co wyrzucam do śmietnika i co się z tym potem dzieje
- jakich kosmetyków używam - jaki jest ich skład i jak są opakowane
- jakie ubrania kupuję
- zwracam na to wszystko uwagę moich dzieci.

To oczywiście tylko niektóre działania. Szykuję już też obszerniejszy wpis na ten temat. Czasem działam od razu, czasem robię małe kroki, raczej nie rzucam sobie wyzwań: "od jutra....". Uważam, że nieraz coś jest wynikiem gwałtownej potrzeby, ale częściej po prostu dojrzewa w nas przez jakiś czas. 

Ten post już jest dość długi, a nie wyczerpałam wszystkich tematów! Podzielę go więc na dwa wpisy. Zostawiam Was zatem z tymi myślami. 


Jeśli spodobał Ci się ten post, uważasz, że jest wartościowy, komuś może się przydać, kogoś zainspirować - nie wahaj się i podaj dalej :-) Zapraszam też do dyskusji w komentarzach.